De list van de Gibeonieten

1Toen de berichten hierover bekend werden bij de overige koningen aan de overkant van de Jordaan in het bergland, in het laagland en langs heel de kust van de Grote Zee tot aan de Libanon, bij de Hethieten, de Amorieten, de Chiwwieten en de Jebusieten, 2de Kanaänieten en de Perizzieten, sloten zij zich aaneen om gezamenlijk oorlog te voeren tegen Jozua en de Israëlieten.
3Ook de inwoners van Gibeon hadden gehoord hoe Jozua tegen Jericho en Ai was opgetreden. 4Zij namen hun toevlucht tot een list. Afgezanten van hen gingen op weg, met versleten voederzakken op hun ezels, met versleten, gebarsten en gelapte wijnzakken; 5aan hun voeten hadden ze versleten en gelapte sandalen; ze droegen versleten kleren en hun proviand was uitgedroogd en verkruimeld. 6Zo kwamen ze naar Jozua in het kamp bij Gilgal en zeiden tegen hem en de Israëlieten: ‘Wij komen uit een ver land; wilt u een verbond met ons sluiten?’ 7Maar de Israëlieten antwoordden de Chiwwieten: ‘Misschien woont u vlakbij ons en dan kunnen wij onmogelijk een verbond met u sluiten.’ 8Toen zeiden zij tegen Jozua: ‘Wij willen uw dienaren zijn.’ Jozua vroeg daarop: ‘Wie bent u, en waar komt u vandaan?’ 9Zij antwoordden: ‘Uit een ver land zijn uw dienaren gekomen, omwille van de naam van de Heer uw God. Wij hebben alles gehoord wat Hij gedaan heeft in Egypte, 10en hoe Hij de twee Amoritische koningen in het Overjordaanse behandeld heeft, Sichon de koning van Chesbon, en Og de koning van Basan uit Astarot. 11Daarom hebben onze leiders en onze andere landgenoten tegen ons gezegd: “Neem proviand mee voor onderweg. Ga naar hen toe en zeg hun: Wij willen uw dienaren zijn: wilt u een verbond met ons sluiten?” 12Hier is ons brood. Het was warm toen we het als proviand van huis meenamen en naar u op weg gingen; en kijk eens hoe uitgedroogd en verkruimeld het is. 13Hier zijn onze wijnzakken. Ze waren nieuw toen wij ze vulden; nu zitten ze vol barsten. En kijk eens naar onze kleren en onze sandalen: ze zijn volkomen versleten door de verre tocht.’ 14Toen namen de Israëlieten iets van hun proviand aan, zonder daarbij de Heer te raadplegen. 15Zo sloot Jozua vriendschap met hen en hij beloofde bij verdrag hen in leven te laten. De leiders van de gemeente bekrachtigden dat met een eed.
16Drie dagen na het sluiten van het verbond hoorden de Israëlieten dat de Chiwwieten vlak bij hen woonden, temidden van hen. 17Toen de Israëlieten namelijk verder trokken, bereikten ze al na drie dagen hun steden, Gibeon, Kefira, Beërot en Kirjat-Jearim. 18Toch doodden de Israëlieten de bewoners niet, vanwege de eed waarmee de leiders van de gemeente zich tegenover de Heer, de God van Israël, gebonden hadden. Toen de gemeente tegen de leiders morde, 19antwoordden zij: ‘Wij hebben ons tegenover de Heer, de God van Israël, door een eed gebonden; wij mogen hen niet aanvallen. 20Laat ons zo met hen doen: wij sparen hun leven, dan halen wij ons geen toorn op de hals vanwege de eed die wij gezworen hebben.’ 21De leiders zeiden: ‘Zij zullen in leven blijven.’ En het gebeurde zoals de leiders over hen hadden gezegd: zij werden houthakkers en waterdragers voor heel de gemeente. 22Jozua liet de Chiwwieten bij zich roepen en zei: ‘Waarom hebt u ons bedrogen door te zeggen: “Wij wonen heel ver weg”, terwijl u vlakbij ons woont? 23Wees daarom vervloekt: u zult nooit iets anders zijn dan slaven, houthakkers en waterdragers voor het huis van mijn God.’ 24Zij antwoordden: ‘Uw dienaren hadden vernomen dat de Heer uw God aan zijn dienaar Mozes beloofd had u heel het land te geven en alle bewoners uit te roeien. Wij werden toen doodsbang voor u en daarom hebben wij dat gedaan. 25Nu zijn wij in uw macht; doe met ons wat u goed en rechtvaardig lijkt.’ 26Jozua was hun ter wille: hij redde hen uit de hand van de Israëlieten, zodat zij hen niet doodden. 27Bij die gelegenheid stelde hij hen aan als houthakkers en waterdragers voor de gemeente en voor het altaar van de Heer, voor de plaats die Hij zou uitkiezen. Dat zijn ze tot op de dag van vandaag.